به نام حضرت دوست

اي محمبو دلها

بي همتايم ،

در خيالم نمي گنجد ، لحظه اي بي اميد تو زيستن را

محبوبم ،

لحظه لحظه هستيم پراست از قداست عشقت ،بودنم رنگي ندارد اگر تو از آن دور باشي .

معبودم ،

اي انيس زيباي تنهائيها ، اي تحمل زيستنم ، چگونه سپاست گذارم ، چگونه سجده عبوديت گذارم ، چگونه بر آستانت دست آويزم ، که تو اين هيچ را ، چنان بزرگي داده اي که با تو بگويد ، برايت بنويسد ، و قلب کوچکش را با زلالي تمامي اشکهايش به تو تقديم نمايد .

چگونه شکرگذارد اين کوچک ، که تو بزرگ او را ، عزيز داشته اي .

چگونه فرياد نزند که اين منم ، اين ذره ، که بارش داده اند.

در پناه حضرت دوست