روزی با یکی از افراد که به صورت ظاهر ، چهره‌ی مقدس مآبانه داشت درباره‌ی ظهور امام زمان(عج)، صحبت می کردیم از جمله‌ به ایشان گفتم ما باید مردم را به یاد امام زمان(عج) بیندازیم و برای فرج آن حضرت دعا کنیم.
او دست خود را روی گلویش نهاد و گفت: امام زمان بیاید و سرما را بزند؟(العیاذ بالله)
من خیلی دل‌شکسته شدم و بغض گلویم را گرفت و با حالت گریه به منزل رفتم و در مظلومیت امام زمان(عج) اشک زیادی ریختم و حتی غذا هم نتوانستم بخورم.
تا اینکه تقریبا بین خواب و بیداری امام زمان(عج) را در حالی که محزون بودند دیدم، درهمان  حال آن حضرت سه مرتبه(درباره جمله ای که آن شخص گفته بود که آقا بیاید و سر مارا بزند) فرمودند:
«تهمتم می زنند،تهمتم می زنند،تهمتم می زنند»
آه که چقدر باید ما بی معرفت و دور از حقیقت باشیم و درباره‌ی امام مهربانی که خداوند به او لقب رحمه للعالمین (رحمت است برای جهانیان) (در حدیث معتبر لوح حضرت زهرا(س) خداوند به امام عصر(عج) لقب رحمه العالمین داده است) داده است این طور حرف بزنیم و موجب دوری مردم از آن حضرت و ترساندن آنان از ظهور مقدسش گردیم و در نتیجه حق را زیر پا گذاشته و ظالم به آل محمد(ص) و مستحق لعنتی شویم که در زیارت عاشورا می گوییم:«اللهم العن اول ظالم…» یعنی خدایا اولین کسی که حق محمد و آل محمد را زیر پا گذاشت و آخرین افرادی که تا این لحظه چنین کرده اند را لعنت کن. زیرا وقتی آن بزرگوار را این چنین خونریز و بی رحم معرفی کردیم از آخرین کسانی هستیم که به حق آن حضرت ظلم نموده و سزاوار لعنت و نفرین مومنین و خاندان عصمت(ع) خواهیم شد.
به نقل از کتاب راهی بسوی نور

باب الجواد...بارش باران... نگفتنیست
اذن دخول بر لب یاران نگفتنیست
صدها هزار زائرو عاشق میان صحن
عرض ادب به شاه خراسان... نگفتنیست
نجوای یار وقت سحرها شنیدنیست
بانگ اذان و مرقد جانان نگفتنیست
باده ز کاسه های طلایی بجای آب
خوردن ز دست ساقی عطشان نگفتنیست
نقاره میزنند... صدای فرشتگان
حین نزول سوره ی "رحمن" نگفتنیست
آئینه کاری حرمت نفس من شکست
رمز به خود شکستن آسان نگفتنیست
صحن عتیق"قبله ی ما مایل تو" است
سجده به پای قبله ی خوبان نگفتنیست

گویند در حریم شما توبه میخرند
شرم جوان سر به گریبان نگفتنیست
کنج حرم نشستن و تنها و بی صدا
شیرینی تلاوت قرآن نگفتنیست
یک قصه بیش نیست غم عشق منتها
تفسیر عشق ناب بدین سان نگفتنیست
نابرده رنج گنج به انسان نمیدهند
راز ورود روضه رضوان نگفتنیست
یک پرده اشک روی نگاهم نشسته است
دست به سینه...ضریح سلطان... نگفتنیست
دستم رسید تابه کمند ضریح یار
دست نیاز و زلف پریشان نگفتنیست
پای ضریح...پنجره فولاد... بوی سیب
وقت غروب... ذکر"حسین جان"... نگفتنیست