از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس

از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس

[ و شنید که مردى مى‏گوید « إنّا لِلَّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعُونَ » فرمود : ] گفته ما « ما از آن خداییم » اقرار ما است به بندگى و گفته ما که « به سوى او باز مى‏گردیم » اقرار است به تباهى و ناپایندگى . [نهج البلاغه]

از فراز تل به خود می نگریستم

از فراز تل به خود می نگرم ناگهان از دور دست صدای زمزمه ای مرا از خود بیخود کرد

از شام غریبان ولایت از دور دست انتهای حضور یک موج پر خروش؛
دل شب زدگان بستر ظلم و فساد را به لرزه می اندازد

کلمات کلیدی :