چقدر بد شده ای....همین.....
بگذارید بر احوال خودم گریه کنم...... فقط یک کلام... بازم صدایم به آسمان نمیرسد.... باز گریه و بغضم را درحنجرم خفه میکنم... اما چقدر میتوانم اورا ظاهر نکنم... شبها و روزهایم اشک و آه و یاد بی فایی زمانه........ و مردمی که خود را دوست نشان میدهند....ودرواقع بی وفا ترین هستند.. گفته بودند وفا از گل مجوی که زائده خار است.. اما من همه را گل بی خار... و مردم بی عیب میدیدم.. چقدر بد شده ای....همین......... دلم هوای دیگری دارد... وقت کاروان راهیان نور که میشود.....غم و غصه های من همه جمع میشوند.... این را یاد گرفتم که هیچ کس برایم ...تو نمیشود.... خودم را به تو خواهم رساند... اگر بخت یاری کند.... منتظرت هستم ...منتظرم باش
کلمات کلیدی : |
