سالی که به نامت مزین شده است - سجاده ای پر از یاس

X

سالی که به نامت مزین شده است - سجاده ای پر از یاس سالی که به نامت مزین شده است - سجاده ای پر از یاس

مردم خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک و با آلود که از آن چراگاه دورى‏تان باید نمود . دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن ، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه‏تر تا ثروت آن را روى هم نهادن . آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون . آن را که زیور دنیا خوش نماید کورى‏اش از پى در آید . و آن که خود را شیفته دنیا دارد ، دنیا درون وى را از اندوه بینبارد ، اندوه‏ها در دانه دل او رقصان اندوهیش سرگرم کند و اندوهى نگران تا آنگاه که گلویش بگیرد و در گوشه‏اى بمیرد . رگهایش بریده اجلش رسیده نیست کردنش بر خدا آسان و افکندنش در گور به عهده برادران . و همانا مرد با ایمان به جهان به دیده عبرت مى‏نگرد ، و از آن به اندازه ضرورت مى‏خورد . و در آن سخن دنیا را به گوش ناخشنودى و دشمنى مى‏شنود . اگر گویند مالدار شد دیرى نگذرد که گویند تهیدست گردید و اگر به بودنش شاد شوند ، غمگین گردند که عمرش به سر رسید . این است حال آدمیان و آنان را نیامده است روزى که نومید شوند در آن . [نهج البلاغه]

سالی که به نامت مزین شده است

قلبم پر از درد و چشمم نمناک از این باران بهاری فاطمیه است... بی قرارم؛بی قرار....امسال دوکوهه رو ندیدم... اما دوباره نهر خین رو حس کردم.... شلمچه برام یه جان پناه ست که اگر هر سال زیارتش نکنم... دل مرده ام...

فقط موندم رفتن به ساحل دریا.. چه پیغامی داشت... اونم اینطوری.... وا اماه.. سالی که به نامت مزین شده.. ان شالله سال وصال یوسف ات قرار بگیره...صورتم خیس از شرجی غم توست حسین...

و کلام آخر................

یک عمر در انتظار و حسرت که چرا ؟
از قافله بهر شهدا جا ماندیم
انگشت به لب مانده ایم یک گوشه
کاین قافله رفته است چرا ما ماندیم ؟
از بهر رسیدن به در خانه ی دوست
هر شب دلی راهی صحرا راندیم

کلمات کلیدی :