یادتان باشد لباس مشکیم را تا کنید
گوشه ای از قبر من این جامه را هم جا کنید
کاش من در شام تاسوعا بمیرم تا شما
خرجیم را نذر خرج ظهر عاشورا کنید  ...

کجاست کعبه اگر مسجد الحرام تویی تو
قسم به کرب و بلا حج من تمام تویى تو

همه نمازى و نیت، قیام توست قیامت
شهید ظهر تشهّد تویى، سلام تویى تو

سر بریده و آیات بینات؟ چه حالى!
یقین که رکن یمانی تویى، مقام تویى تو

به سعى سجده به گودال قتلگاه تو رفتم
نه سر برآورم از سجده تا امام تویى تو

تو بیت اوّلى و کربلاست اوّل بیتم
تو بیت آخرى و آخر کلام تویى تو

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - :

مَنْ حاوَلَ أمْراً بِمَعْصِیَةِ اللهِ کانَ أفْوَتُ لِما یَرْجُو وَ أسْرَعُ لِمَجییءِ ما یَحْذَرُ.

هرکس از روی نافرمانی و معصیتِ خداوند، کاری را انجام دهد،

آنچه را آرزو دارد سریع تر از دست می دهد و به آنچه هراسناک و بیمناک

می باشد مبتلا می گردد.

«وسائل الشّیعة، ج 16، ص 153، ح 3»

« من نه از روی خودخواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری از شهر خود بیرون آمدم؛ بلکه هدف من از این سفر، امر به معروف و نهی از منکر و خواسته‌ام از این حرکت، اصلاح مفاسد امت و احیای سنت و قانون جدّم، رسول خدا (ص) و راه و رسم پدرم، علی‌بن‌ابیطالب (ع) است. پس هر کس این حقیقت را از من بپذیرد ( و از من پیروی کند ) راه خدا را پذیرفته است و هر کس رد کند ( و از من پیروی نکند ) من با صبر و استقامت ( راه خود را ) را در پیش خواهم گرفت تا خداوند در میان من و بنی‌امیه حکم کند که او بهترین حاکم است.

و برادر ! این است وصیت من به تو و توفیق از طرف خداست. بر او توکل می‌کنم و برگشتم به سوی اوست. »

منبع: بحارالانوار، 44/329

بیست و چهارم ذی‌الحجه روز مباهله نام گرفته و روزی بسیار گرامی و دارای فضیلت بسیار است. در این روز که روز نزول آیه "تطهیر" ( إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا) و نزول آیه "ولایت" (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ) نیز هست، خداوند مهر تأییدی دیگر بر ارزش‌ها و فضیلت‌های اهل بیت‌علیه‌السلام زده و جایگاه راستین آنان را در آیات قرآن تبیین کرده است.

آنچه که در پی می‌آید پیش‌کشی ناقابل به محضر آل الله علیه‌السلام در راستای تبلیغ و تبیین جایگاه رفیع ایشان با یادآوری و شرح مختصری از آیات مباهله،‌ ولایت و تطهیر با این امید که مورد قبول افتد.

شرح آیه مباهله در تفسیر نمونه آیت الله مکارم شیرازی

فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمْ وَ نِساءَنَا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنفُسنَا وَ أَنفُسکُمْ ثُمَّ نَبْتهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَت اللَّهِ عَلى الْکذِبِینَ‏(آل‌عمران 61)

ترجمه:

هر گاه بعد از علم و دانشى که ( در باره مسیح ) به تو رسیده، ( باز ) کسانى با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود، آنگاه مباهله کنیم، و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

شان نزول:

گفته‏اند که این آیه و آیات قبل از آن در باره هیات نجرانى مرکب از عاقب و سید و گروهى که با آنها بودند نازل شده است، آنها خدمت پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) رسیدند و عرض کردند : آیا هرگز دیده‏اى فرزندى بدون پدر متولد شود، در این هنگام آیه ان مثل عیسى عند الله... نازل شد و هنگامى که پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) آنها را به مباهله دعوت کرد.

ادامه مطلب...



کلمات کلیدی :

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الّذى جَعَلَنا مِنَ الْمُتَمَسِّکینَ بِوِلایَةِ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَالاْئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ

یاران گل لبخند ز هر سو بفشانید

بر خاک قدم های محمد بنشانید

در محضر احمد ز علی مدح بخوانید

تا عیدی خود را ز محمد بستانید

با عطر ولایت دهن خویش بشویید

تبریک به سادات بنی فاطمه گویید

ما که از جور خوارج خسته ایم با علی عقد اخوت بسته ایم

ما مرید ذوالفقار حیدریم تا جهان باقیست یار رهبریم

در سر ما نیست جز عشق ولی یا علی و یا علی و یا علی

غدیر، یک اتفاق ساده نیست؛ یک گزینش رحمانی است.

غدیر، یک کلمه نیست، یک برکه نیست؛ یک دریاست؛ رمزی است بین خدا و انسان.

غدیر، گل همیشه بهار زندگی است. دریایی بی‏کرانه است؛ جاری بر جان‏های پاک و اندیشه‏های تابناک.

 هر چقدر تبلیغات علیه حجاب و زنان محجبه در رسانه‌های مختلف در جهان گسترده‌تر می‌شود، موفقیت‌ها و کسب درجات گوناگون

از سوی دختران و زنان مسلمان در عرصه‌های مختلف علمی، فرهنگی، اجتماعی و ورزشی نیز بیشتر می‌شود تا افکار عمومی جهان بداند واقعیت، چیزی غیر از خروجی رسانه‌های غربی است؛ مساله‌ای که اکنون از سوی یک محقق محجبه ایرانی به اثبات رسیده است. 

  از امام صادق (ع) نقل شده است : «روزی امیرالمومنین (ع) در کوفه بر فراز منبر مشغول خطبه بود که ناگهان اژدهایی در حالی که به شدت به طرف مردم می دوید و آنها از او   می گریختند پدیدار شد. حضرت فرمود: «راه را برای او باز کنید. » اژدها جلو آمد و از منبر بالا رفت و پاهای حضرت (ع) را بوسید و خود را به پاهای مبارک حضرت مالید و سه بار دمید، سپس پایین آمد و رفت و حضرت خطبه را ادامه داد. وقتی مردم توضیح خواستند ایشان فرمود: او مردی از جن بود که می گفت : فرزندش را یکی از انصار به نام جابر بن سمیع، بدون این که به او آزاری رسانده باشد با سنگ کشته است و اکنون خون فرزندش را می طلبید.» (بحارالانوار، ص 172) قابل ذکر است، دری که اژدها از آن وارد و خارج شده بود به «باب الثعبان» (درب اژدها) مشهور شد.

پس از شهادت امیرالمومنین (ع)، معاویه که نمی خواست ذکری از فضایل آن حضرت گفته شود دستور داد فیلی آوردند و به آن در بستند. آن‌قدر فیل را در آنجا نگاه داشت تا به باب‌الفیل مشهور شد و هم اکنون نیز، «باب الفیل» (درب فیل) نامیده می‌شود. (بحارالانوار،ص 171)

یه وقت هایی توی قلبت خدا رو صدا میکنی... اما اینقدر خدا بهت لطف داره که با دوتا چشمات می بینی خدا رو.... خدایا برای همه خوبیهات سپاسگزارم.... سعی میکنم ببخشم بنده هایی   رو که در حقم بدی کردن .... تا تو منو راحت تر ببخشی

 مرداب به رود گفت چه کردی که اینقدر زلالی...... رود گفت:گذشتم......

ای شیعه بزن ناله و فریاد امشب
از غربت آن غریب کن یاد امشب
مسموم شد از زهر، جواد بن رضا
در حجره ی در بسته ی بغداد امشب

ابن الرضا به حجره غریبانه جان سپرد
او شمع جمع بود و چو پروانه جان سپرد
مسموم شد ز زهر جگر سوز اُمّ فضل
از روی شوق در ره جانانه جان سپرد

دل اگر دیده به دلدار نبندد چه کند
دیده گر از کَرَمت بار نبندد چه کند
تا دلِ سوخته را مثل تو دلداری هست
دل اگر دیده ز اغیار نبندد چه کند
دارد آن خاک، قدومت که ندارد کعبه
زائرت حِرز به دیدار نبندد چه کند
دل ز هر کس، به خدا حُجبِ نگاهت بِبَرد
مِهرت آئینه به رخسار نبندد چه کند
دلبری چون تو که دل هاست گرفتار غمش
چشم، بر چشم گرفتار نبندد چه کند
کیست شایست? مدح قدِ سَروِ تو رضا
دل دخیلِ قدم یار نبندد چه کند
سائلت وقت عبور تو ز بازارِ نظر
راه، با چشم خریدار نبندد چه کند
تو رضایی و خدا روحِ رضامندیِ تو
می سِزَد سجده به اسماء خداوندیِ تو
ای همه عالم امکان شده سرگردانت
وی سرِ خوان ولای تو همه مهمانت
همه افلاک به زیر قَدَمت ریگِ رَهَند
هم? کون و مکان ریزه خور دستانت
پِلک مستانه چو بر هم بِنَهی شب گردد
دیده چون باز کنی روز شود حیرانت
سایه بر سر فِکَن ای دود? زهرا و علی
دودمان تو نظر دوخته بر چشمانت
پار? جان پدر! کوثر ثانیِ رسول!
مادرت مَحوِ ز بر داشتنِ قرآنت
چون به توحید گشودی لب شیرینت را
((مَلک از هر سخنت بُرد دُر غلتانت))
انبیا کارگزار ره نورانیِ تو
پاسبانان مقرّب همگی دربانت
تو رضایی و خدا روحِ رضامندیِ تو
می سِزَد سجده به اسماء خداوندیِ تو
حاج محمود ژولیده