ادامه مطلب...



کلمات کلیدی : انقلاب اسلامی

آیینه‌ی احمدی

در عدم بودیم مستور وجود

تا محبت پرده ما را گشود

بود تنها حضرت پروردگار

خواست تا خود را ببیند آشکار

آفرید آیینه ای در خرد خویش

داد او را سینه ای در خورد خویش

سینه ای سیناتر ازطور کلیم

نام آن آیینه را احمد نهاد 

گام او را بر خطی ممتد نهاد

کردآنگه سینه اش را صیقلی

تاشود طور تجلی منجلی

ادامه مطلب...



کلمات کلیدی : انقلاب اسلامی

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد 

دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد 

ببوی او دل بیمار عاشقان چو صبا 

فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

بصدر مصطبه ام می نشاند اکنون دوست 

گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

طربسرای محبت کنون شود معمور

که طاق ابروی یار منش مهندس شد

لب از ترشح می پاک کن برای خدا 

که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی به عارفان پیمود

که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد 

چو زر عزیز وجودست شعر من آری 

قبول دولتیان کیمیای این مس شد 

خیال آب خضر بست و جام کیخسرو 

بجرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد 

زراه میکده یاران عنان بگردانید 

چرا که حافظ از این راه برفت و مفلس شد

بازآ که تویی مونس جانم 

چقدر دلتنگ محفل رجبیه شدم

درتمام ادیان آسمانی نام منجی و نام موعود با یک احترام خاص و مقدس آ ورده شده است چونان که این نام تنها روزنه امیدی بوده و هست برای رسیدن به کعبه آمال و آرزوهایشان

در دین مبین و کامل اسلام این پدیده تنهایک اتفاق و یا یک حالت و یک مورد دلخوش کنند نیست ؛بلکه این یک واقعیت و یک حقیقت بارز است کهامت اسلامی به آن اعتقاد دارند البته بعضی از شاخه هایی که به وسیله دشمنان دین مورد هجمه قرار گرفته اند و بابرخوردهای افراط و تفریط روبرو شده اند در موردمقام و چگونگی رسیدن این منجی در اصل نه بلکه در رو بنای این قضیه دچار تسلسل شده اند که این به اصل و وجود این حقیقت هیچ ایرادی وارد نمیکند. بلکه این برداشتهای قومی و گروهی است که باید برای آن بحثی اختصاص داد .

در نگاه و اعتقاد ما مسلمانان بخصوص شیعیان این امر بسیار مقدس و یک واقعه حتمی است.

در بین همه حقایق دین ما این واقعه زیبا ترین و امید بخش ترین اتفاق است که همه به انتظارش همیشه در پیشگاه ربوبیت خواستار فرج و رسیدن ان هستند

با اشاره به پیوستگی و وابستگی دعوت همه انبیاء الهی به یکدیگرهمه پیامبران و امامان زمینه ساز و بشارت دهنده پیامبران و امامان بعد از خود و تکمیل کننده رسالت پیامبران گذشته بودند و همگی به آمدن منجی موعود بشارت داده بودند.
با اشاره به آیات اول تا سوم سوره مائده می توان به آیات مربوط به غدیر در قرآن کریم بر آگاه بودن همگان بر موضوع جانشینی حضرت علی (ع) آگاه می شویم و این در حالی است که عده ای در واقعه غدیر جانشینی را انکار کردند و هدف پیامبر را اعلام دوستی با حضرت علی (ع) دانستند

در این زمینه اخبار و احادیث بسیار زیادی در کتب شیعه و سنّی از پیامبر گرامی اسلام و ائمه‌ معصومین(ع) روایت شده است که برخی از آنها را جهت توضیح فرازهای بشارت مزبور می‌آوریم.
در کتاب «غیبت» شیخ طوسی از ابو سعید خدری روایت کرده است که گفت: از رسول خدا (ص)شنیدم که بر فراز منبر می‌فرمود: مهدی از عترت و اهل بیت من است. او در آخر زمان ظهور می‌کند. در آن هنگام آسمان بارانش را فرو می‌فرستد، زمین گیاهان خود را می‌رویاند. و او سراسر روی زمین را پر از عدل و داد می‌نماید، آنچنان که دیگران ـ ستمگران ـ آن را پر از ظلم و جور کرده باشند.

ادامه دارد.....

شهادت حضرت امام موسی ابن جعفر هفتمین سپهر آسمان امامت و ولایت و پدر بزرگوار حضرت علی ابن موسی الرضا و حضرت فاطمه معصمو مه را محضر بقیه الله الا عظم ارواحنا فداه تسلیت عرض می نما یم .

ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) امام هفتم از ائمه اثنی عشر (ع) ونهمین معصوم از چهارده معصوم (ع) تولد آن حضرت در ابواء(محلی میان مکه و مدینه) به روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ق واقع شد.

 به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به (العبد الصالح) و به جهت علم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به (الکاظم) گردید. آن حضرت به کنیه های ابو ابراهیم و ابو علی نیز معروف بوده است. مادر آن حضرت حمیده کنیزی از اهل مغرب یا اندلس (اسپانیا) بوده است و نام پدر حمیده را صاعد مغربی (بربری) گفته اند ..... برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بوده اند. امام موسی الکاظم (ع) هنوز کودک بود که فقهای مشهور مثل ابوحنیفه از او مسئله می پرسیدند و کسب علم می کردند بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق (ع) (148 ق) در بیست سالگی به امامت رسید و 35 سال رهبری و ولایت شیعیان را برعهده داشت....

  چگونگی به امامت رسیدن آن حضرت:

 در زمان حیات امام صادق (ع) کسانی از اصحاب آن حضرت معتقد بودند پس از ایشان اسماعیل امام خواهد شد. اما اسماعیل در زمان حیات پدر از دنیا رفت ولی کسانی مرگ او را باور نکردند و او را همچنان امام دانستند پس از وفات حضرت صادق (ع) عده ای چون از حیات اسماعیل مأیوس شدند پسر او محمد بن اسماعیل را امام دانستند و اسماعیلیه امروز بر این عقیده هستند و پس از او پسر او را امام می دانند و همینطور به ترتیب و به تفضیلی که در کتب اسماعیلیه مذکور است. ـ پس از وفات حضرت صادق (ع) بزرگترین فرزند ایشان عبدالله نام داشت که بعضی او را عبدالله افطحمی دانند این عبدالله مقام و منزلت پسران دیگر حضرت صادق (ع) را نداشت و به قول شیخ مفید در?ارشاد? متهم بود که در اعتقادات با پدرش مخالف است و چون بزرگترین برادرانش از جهت سن و سال بود ادعای امامت کرد و برخی نیز از او پیروی کردند اما چون ضعف دعوی و دانش او را دیدند روی از او برتافتند و فقط عده قلیلی از او پیروی کردند که فطحیه موسوم هستند.

ـ برادر دیگر امام موسی کاظم (ع) اسحق که برادر تنی آن حضرت بود به ورع و صلاح و اجتهاد معروف بود اما برادرش موسی کاظم (ع) را قبول داشت و حتی از پدرش روایت می کرد که او تصریح بر امامت آن حضرت کرده است.

ـ برادر دیگر آن حضرت به نام محمد بن جعفر مردی سخی و شجاع بود و از زیدیه جارودیه بود و در زمان مامون در خراسان وفات یافت اماجلالت قدر و علو شأن و مکارم اخلاق و دانش وسیع امام موسی کاظم (ع) بقدری بارز و روشن بود که اکثریت شیعه پس از وفات امام صادق (ع) به امامت او گرویدند و علاوه بر این بسیاری از شیوخ و خواص اصحاب حضرت صادق (ع) مانند مفضل ابن عمر جعفی و معاذین کثیر و صغوان جمال و یعقوب سراج نص صریح امامت حضرت امام موسی الکاظم (ع) را از امام صادق (ع) روایت کردند و بدین ترتیب امامت ایشان در نظر اکثریت شیعه مسجل گردید.

 ـ شخصیت اخلاقی:

 او در علم و تواضع و مکارم اخلاق و کثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب المثل بود. بران و بداندیشان را با عفو و احسان بیکران خویش تربیت می فرمود.

 شبها بطور ناشناس در کوچه های مدینه می گشت و به مستمندان کمک می کرد. مبلغ دویست، سیصد و چهارصد دینار در کیسه ها می گذاشت و در مدینه میان نیازمندان قسمت می کرد. صرار (کیسه ها) موسی بن جعفر در مدینه معروف بود. و اگر به کسی صره ای می رسید بی نیاز می گشت معذلک در اطاقی که نماز می گذارد جز بوریا و مصحف و شمشیر چیزی نبود.

 ـ برخورد حاکمان سیاسی معاصر با امام:

مهدی خلیفه عباسی امام را در بغداد بازداشت کرد اما بر اثر خوابی که دید و نیز تحت تأثیر شخصیت امام از او عذرخواهی کرد و به مدینه اش بازگرداند گویند که مهدی از امام تعهد گرفت که بر او و فرزندانش قیام نکند این روایت نشان می دهد که امام کاظم (ع) قیام را در آن زمان صلاح و شایسته نمی دانسته است و با آنکه از جهت کثرت عبادت و زهد به (العبد الصالح) معروف بوده است بقدری در انظار مردم مقامی والا و ارجمند داشته است که او را شایسته مقام خلافت و امامت ظاهری نیز می دانستند و همین امر موجب تشویش و اضطراب دستگاه خلافت گردیده و مهدی به حبس او فرمان داده است.

ـ زمخشری در (ربیع الابرار) آورده است که هارون فرزند مهدی در یکی از ملاقاتها به امام پیشنهاد نمود فدک را تحویل بگیرد و حضرت نپذیرفت وقتی اصرار زیاد کرد فرمود می پذیرم به شرط آن که تمام آن ملک را با حدودی که تعیین می کنم به من واگذاری، هارون گفت حدود آن چیست؟ امام فرمود یک حد آن به عدن است حد دیگرش به سمرقند و حد سومش به افریقیه (آفریقا) و حد چهارمش کناره دریای خزر است. هارون از شنیدن این سخن سخت برآشفت و گفت: پس برای ما چه چیز باقی می ماند؟ امام فرمود:
می دانستم اگر حدود فدک را تعیین کنم آن را به مامسترد نخواهی کرد (یعنی خلافت و اداره سراسر کشور اسلام حق منست) از آن روز هارون کمر به قتل موسی بن جعفر (ع) بست. در سفر هارون به مدینه هنگام زیارت قبر رسول الله (ص) در حضور سران قریش و روسای قبایل و علما و قضات بلاد اسلام گفت: السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا بن عم و این را از روی فخر فروشی به دیگران گفت. امام کاظم (ع) حاضر بود و فرمود: السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا ابت (یعنی سلام بر تو ای پدر من)می گویند هارون دگرگون شد و خشم از چهره اش نمودار گردید.

  زندان نمودن امام و چگونگی شهادت:

درباره حبس امام موسی (ع) به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می کند که علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن بر مک بوده است زیرا هارون فرزند خود امین را به یکی از مقربان خود به امام جعفربن محمد ابن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد جعفربن محمد را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و بر مکیان از مقام خود بیفتند. جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قایل به امامت موسی (ع) و یحیی این معنی را به هارون اعلام می داشت. سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند. گویند امام هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود. و اگر ناچار می خواهد برود از او سعایت نکند. علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و بوسیله او پیش هارون بار یافت و گفت از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می دهند تا آنجا که ملکی را توانست به هزار دینار بخرد. هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند. اما هارون در قبر حضرت رسول (ص) گفت یا رسول الله از تو پوزش می خواهم که می خواهم موسی بن جعفر را به زندان افکنم زیرا او می خواهد امت ترا برهم زند و خونشان بریزد. آنگاه دستور داد تا امام را از مسجد بیرون بردند و او را پوشیده به بصره  نزدوالی آن عیسی بن جعفربن منصور بردند.

در واپسین هر جمعه برایت عود و اسپند دود میکنم

من برای آمدنت  ای تک سوارگل دل را پر پر میکنم

قران به سر  گرفته فریاد کنان  باز نوحه سر می کنم

اشک چشمم اگر کم است برایت دلم را آب میکنم

گاه فالی می زنم از سوز وگاه برایت ندبه سر می کنم

فی ابداهه تقدیم به صاحب قلبهای منتظر

یا ابن الحسن آقا بیا،یا ابن الحسن آقا بیا،یا ابن الحسن آقا بیا،

بی تو ای صاحب الزمان بی قرارم هر زمان

از غم هجر تو من دل خسته ام

همچو مرغی بال و پر بشکسته ام

کی شود آینه زاره بر دل اندازی تو یا را

بر دل خسته که دم سازی تو یارا

ده مدال دیده بانی زه عنایت

به منو ازمهر و  عشق و بازی خدا یا

،یا ابن الحسن آقا بیا،یا ابن الحسن آقا بیا،

ای تو شور عشق من روشنی انجمن

بی تو در دام بلا افتاده ام

بر تو یارا جان و دل را داده ام

از فرا غ تو شده ه حال من خسته پریشان

کی میایی  منجی و سلطان امکان

عقده ها را واکنی با یک نگه ای نور یزدان

یا ابن الحسن آقا بیا،یا ابن الحسن آقا بیا،یا ابن الحسن آقا بیا،

هر جمعه به یادت زانوی انتظار بغل می کنیم .. شاید تا شامگاه این انتظار به سر آید و روی ما ه تو را نظاره کنیم

و دمی چشمان را به آبروی دیدار شستشو دهیم